Semayı delmişler, tıpkı yüreğim gibi,
Ne çok benzeriz seninle?
Uçan kuşlarım, kelebeklerim,
Olmasa bile yüreğimde,
İkimiz de soğuk ve ıssızız bu mevsimler.
Kimi zaman yağmurlar yağar,
Koca koca bulutlarımızdan,
Bazen olur ki öyle anlar,
Gözyaşlarımız buz tutar.
Ne anlarız biz seninle aşktan?
Gevezelik etmez mi hep,
Bizi bilmeyen onca insan?
Semayı delmişler,
Ne anladım ki ben bu işten?
Rüzgarı senden bilirler,
Ölüm yine senin eserin,
Öfkeli gözler sanki hep bakar,
İçine içine gözlerimin,
Ne çok benziyoruz biz seninle,
Değil mi?
Tanrıyı aramazlar, benim boşluklarımda,
Öyle ki benim pek bir güzelliğim yok,
Olsun bence benziyoruz seninle,
Boş masallar yankı bulur,
Vukusuz, içselliğimizde.
Kırık kafalar,
İçip içip yarmışlar semayı,
Neyse işte,
Unuttuk galiba,
Nasıl yaşandığını.
