Neredeyse bir yıl önce yazmışım en son. Bir yıl bile olmadan neler değişiyor değil mi?


Şu anda bir öncekine göre daha da rahat çalışıyorum. İşimi çok seviyorum. Ama eskisi gibi ne yazıyorum ne kitap okuyorum ne şiir. Hiçbir şey eskisi gibi değil. Hiçbir şey.


Bir önceki yazımı okudum tekrardan. Ona istinaden yazıyorum. İşimden, kadından ve kaygılarımdan bahsetmiştim. Bir yıl olmadan nasıl değişebiliyor her şey?


O kadın yok artık. Sekiz yıl. Dile kolay. Sekiz yıl geçti. O kadar karmaşık bir ilişki ki anlatmak bile çok yoruyor beni. Önemli olan, bilmeniz gereken tek şey: çok yoruldum. Çok yoruldum. Ona yetişmeye çalışmaktan. Onu sevmekten. İnanmaya çalışmaktan.


Tahmin ediyordum elbette. Nasıl tahmin ediyordum? Yıllık iznimi onun izniyle aynı zamana denk getirmiştim. Benimle bir plan yapmasını bekliyordum ama bana dedi ki “bungalova gideceğim. Bir iki gün tek başıma. Kafa dinleyeceğim.”


Tek gitmeyeceğini biliyordum. Emindim. Ama ispatlayamazdım daha ziyade böyle bir ihtiyaç duymuyordum. Seviyordum. Güvenmek istiyordum. Nitekim aylar sonra her şey ortaya çıkınca öğrendim ki iş yerinden bana “arkadaşım” diye tanıştırdığı çocukla gitmiş. Sadece bungalov da değil mesela. Üçümüz takıldığımız bir gecenin sonunda da bizi aynı taksiyle eve yollayıp, takside çocuğa “bana gel” mesajı atıp evine çağırdığını, yine aylar sonra öğrendim.


Meselem aldatılıp da burada “neden?” diye Ezel-ömer triplerine girmek değil. Ama merak ediyorum seni bu kadar seven bir insanı nasıl aldattın? Nasıl bu kadar aşağılık durumlara düşürdün? Ben ki günde 18-20 saat çalışıp yine de bir şekilde sana zaman ayırıyordum. Nasıl kıydın bana? Hiç mi vicdanın yoktu?


Geçen yıl o kadar yoğun çalışıp da tatile çıkamamıştım. Bu yıl çıktım. Antalya’ya gittim. Topçam’da mangal yaparken sıçan adasına baktım, ben, dedim, yüzerim lan buraya. Arkadaşlarım taşşak geçtiler tabi. “Siksen yüzemezsin” dediler. Yüzdüm. Onlar gaza getirdiler de yüzdüm zannettiler. Kendimi salak durumuna düşürdüm ama önemli değil. Çünkü yüzmemin tek sebebi senin yaşattılarındı. Kendimi yetersiz hissetmemdi. Yüzerken aklımdaki tek şey sendin. Sanki sana kendimi ispatlama derdim varmış gibi. Ama psikoloji böyle bir şey işte. Sen oraya yüzdüğümü bilmiyorsun ama benim için güzel bir tatmin oldu. Ki zaten biliyorum problem asla bende değil, sende. Senin sorunların var. Senin tedavi olman lazım. Ben iyiydim, ben normaldim.


Neyse bütün yaşadıklarım bir kenara, hayat devam ediyor. Bu hayatı bir kişi yüzünden yüzüstü bırakacak değilim. Onun yüzünden çok borca girdim ama toparladım, çok kilo aldım ama vereceğim. Önemli olan bir şekilde devam etmek. Edeceğim.


Genel olarak, herkes evlenip kabuğuna çekiliyor. Yaş ilerledikçe yalnızlaşıyor insan. En azından bana böyle oldu ama yine de pes etmeyeceğim. Hiç ayrılmayacakmışsınız gibi gece gündüz beraber olduğunuz arkadaşlarınız başka şehirlere gidiyor, bir bakmışsınız tek başınıza içiyorsunuz. Belki ileride daha beteri de olabilir ama olsun. Bu zor olan. Ve yalnız değilsiniz.


Sanırım bazı insanlar yalnız olmak zorunda.