Yaşamaya başlamalı bir yerinden

Bir yerinden tutmalı kaderin ve basmalı bağrımıza

Öyle bir iz bırakmalı ki o yüzümüzde, damgası sürmeli ömür boyunca

Bin yıllık bir şiir bırakmak isterdim buraya

Buraya dünyanın en güzel cümlesini koymak isterdim apansızca

İlham perisi bir düş fısıldıyor yastığıma ve ben yok oluyorum

Yok oluyorum, içim öğütüyor içimi ve dışım parçalanıyor yokluğunda

Tesadüfler merhametsizdir cancağazım, aldanma

Elini çek kalbimden, sen de biliyorsun kalmak kaybettirir eğer kendini aştıysa

Ben şimdi yanımda seninle yürüyorum, kimse görmüyor seni

Geniş gövdeli teyzeler okşuyor yüzümüzü sivri parmaklarıyla

Türküsü duyuluyor uzaktan yapış yapış ağızların

Ve ben sana yelteniyorum

Yeltenmekle kalmıyorum,

Yüzünü unutuyorum.

Sahi haberin yok değil mi bunlardan?