Yürüyordum.

Bolluk içinde yokluk giymişti ayaklarım,

Birden!

Kaldırım taşının uslanmaz kısmında,

Elime çarptı saçların.

Ben büyürken çıkmıştın karşıma.

Direnmedim!

Hatırladım!

Döküldü saçlarından tozlar,

Yıldızların yönüne oklar çıkarmıştı beyazların.

"Elveda"demiş;

Yalana ,dolana ve sessiz olana küsmüştün.

Sanki,

Bilinmez iki diyarın bayramındaydık.

Harçlığını kaptırmış bir çocuğun sessizliğinde,

Bir gülümsemenin kırk yıllık tanışıklığında,

Sigortasız şiirlerimin arasında,

Elime çarptı saçların.

Ben tozlarını bir rüyada yıldızlara adadım.

Arada uğrar kapıma,

Kapılarımı hiç kapatmadım.

Dinlemediler bu yerlerde olan biteni.

Anlatmadım kimselere ,

Bir köy ağacının köklerine gizledim ismini.