Seviyorum seni

Çıkmadan hudutlarımdan

Dokunmaya çalışmadan arşın bir yerine

Yağmurdu, çamurdu,

Islaktı, kirliydi aldırmadan

Binbir dağınıklığı bir ucundan kaldırmadan

Çıldırmadan seviyorum.


Sen gülüp bir elinle düz ediyorsun göğü yer ile

Yeni dünya düzenlerini,

Kamuoyunu,

Tamamlanmamış tüm ideolojileri bir yere alıp

Bir yerde duruyorsun

Ben seviyorum

Sen durmuyorsun.


Bir ahenk tutturuyorsun kuşlarla, ağaçlarla

Bir rüzgarın esmesi bir şarkı olur mu?

Olur değdiyse yanağına bilip istemeden

Ki görmezden gelemezdi derim ben

Gülersin,

Güneş yönünü şaşırır.


Yağmur yağar bir şehrin içinde

İzlersin göğünü uzaktan uzağa

Yüzüne imrenir yıldızlar

Çarptıkça kuş yüreğin

Çarptıkça kanadı göğün bir zerresine

Kudurtursun sevinçten yağmur tanelerini


Seviyorum seni

Bitimli olan her şey unutulur böyle bilirim

Yolumu unuturum uçsuz bucaksızlığında

Çitlerimi hırpalar,

Tellerimden atlar sarılırım gövdendeki dikenlere

Gül dikenlerine

Bir parça sokulabilmek için koynuna

Kanatırım bağrımı bülbüller kıskansın


Seviyorum seni

Yüzüne görünmeden özgürlüğe uçacak kuşlar utansın


Seviyorum seni

Dokunduğum zeminde solgun bitkiler uyansın


Sen bu bağın en güzel gülü

Ben sokuldukça can acısına

Ben değil kanıma kanayan dikenler dayansın.


Seviyorum seni.