bir şekilde gelebildim ait olduğum yaşa. ne gerek vardı bunca insana? ne de olsa yalnızdım, her yaşımda. saçlarım kırlaşmışsa, ihtiyarlaşmışsam bugünün sabahına; hırkanı al gel yanıma. aralık rüzgarları sert olur, biraz bahar gerekiyor yarına. şimdiki tek tesellim ıslanmış kaldırımlarda yaşayan gençliğim, çocukluğumu kumarda iki kuruşa yedim. yaşam istasyonlarında yolcu olmak için yeryüzünde çok vakit geçirmişim. kamburlaşmışım, dünyadan eksilmişim. daha on yedisinde bir gencin, ölümü düşünmesine izin vermiştim. üstelik hayat bu kadar güzelken, güneş batıdan doğarken.
