harp vakti bir lerze,
iki kıtayı vurmuş bir zelzele.
inkâr ve endişeyle,
biricik zat, cesetler içinde.
izahı olmayan bir çürüyüş eşiğinde.
yuvam di...
yağmurları hırçın dünyanın,
yüreğine dar sokakları!
yer altında ölmüş babamın toprağını yıkıyorlar.
kendi elleriyle kazdığı çukura,
beyaz bir çarşaf ser...
betondan evler çelikten zihinler çağı bu.
konuşamadıklarımızla sıklaşıyor dünya malı.
doğduğunda tükürüyorsun zihnindeki donuk inançları.
ama hala utançla...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok