Bir yaz akşamında sevdim seni güzel sevgilim. Sıcak dövüyordu kaldırımları ben ise senin rüzgarında adımı unutmuştum. Senden önce öğrendiğim tüm kelimeleri unuttum. Tek sözlüğüm sen oldun. Ellerim ellerini özler oldu. Buraların özgür ruhu tutsaklık için can atmaya mı başladı? Sorular birbirini yedi.
Bazı göz bebekleri birkaç şehir eder. Sokaklarını gezersin, pembe çiçeklerini toplarsın. Günü doğurur, geceyi batırırsın. Bazı göz bebekleri için senelerce şiirler yazarsın. Bir gülümsemenin eteğine uzanırsın sanırsın ki bulutların üzerindesin. Yeryüzü ellerinde dünya mavi bir yer küre.
Saatlerin küçük dakikalara düşer. İnsan sayısı teke düşer. Birlikte su içsen zemzem olur. Bazı komünistler bunu abes bulur.
Kollarının arasında bir bahar şenleniyor güzel sevgilim.
Kavuşmalarımız akşama saklanmış kurumuş çiçekler.
Bazı yanlarım sana ölür, bazı yanlarım senden dolu gibi kaçar.
Loş akşamlar ısmarla bana sevgilim. Yıldızlar aydınlatsın aşk dolu ruhumuzu. Bembeyaz yastıklara yasla esmer tenini.
Seni izlemek büyük keyif. Kirpiklerin döverken havayı.
Bakışında ruhumu sakinleştiren bir şeyler var. Güvende hissettiren, kalbimi okşayan. Durup dururken adımı unutturan. Kimliğime başkalaşmışlıklar ekleyen. Beni durduran bir şeyler var.
