Artık, gitmeye dönüyor alışmış yüzüm
Makul aynalara kirli,
Ellerim kavgasına kalkamıyor teşnelikten
Uykularım uyanamıyor,
Korkudan hepsi korkudan...
Sana beni gül koparmalara götür diyemiyorum.
Bu şehre gelişim geliyor aklıma
Ellerimde at eyeri gibi kıvrılan umudum
Şavkıyan ay yüzümüze
Gönlümde sen ki en az umudum kadar
Umudum, keten ceketli bir beyefendi olmak
Kepazelik mi?
Ben yalnız mı gidecektim bu köhnelikten?
Ya ölüm öyle gazeteli, telaşlı değil miydi?
Bu şehir beni metrukunda uyuttu bak
Kirletti ipek yorganımı toz toprağında
Çıplak ağaçlara bağladı yorgun bir katırı tutar gibi
Gücenmedim diyemem de
Gücendim de demedim cahilliğimden
İsterdim, şu kiremitlerin altında ölü bulsaydın beni
Hatırama aç kuşlar ağlasaydı
Bu ağaç kuruyup düşseydi
Sıvansaydı yeni şehrin duvarları güzelliğe
Sen bu acıya muhatap olmasaydın
Gitmeye dönüyor alışmış yüzüm
Biliyorum kaybolmanın ölümden farkı yok
İrkiliyorum
Yine de sarılır gibi dökül üstüme
Senden başka sokak bilmiyorum.
Fotoğraf: Emi
mocan
2021-06-03T05:50:12+03:00çok teşekkür ederim arkadaşlar, çok çok güzel şeyler söylemişsiniz. çok mutlu oldum. sağ olun :)
Gül Kurusu
2021-05-28T23:52:56+03:00👏🏻👏🏻👏🏻👏🏻Tebrikler hocam. Büyük bir keyifle okudum.
nezihe saraç
2021-05-28T10:59:25+03:00öylesine okumayım diye zaman ayrılır mocan şiirlerine.. en dinginliğinde okunur.. kalemine sağlık çocuk.. çok iyi geldi..
Kayra Neşad
2021-05-26T19:06:37+03:00Şiirine ve kaleminin güzelliğine tanık olmak muazzam bir his. Var ol mocan hocam :)
Ummuhani Akbay
2021-05-26T13:09:32+03:00Son mısra çiviler gibi.
"Yine de sarılır gibi dökül üstüme
senden başka sokak bilmiyorum"
Tebrikler.
Serhat Tepe
2021-05-26T12:58:30+03:00Çok büyük adamsın Mocan hocam, senin sesinden okudum şiiri ve nasıl tarif edeyim bilmiyorum, maalesef ama iyi ki yazıyorsun... Yine çok güçlü bir şiir, canına sağlık hocam.