Nasıl kapanacağını bilmediğim çirkin, derin yaralarla devam ediyorum hayatıma kapanmayacağını kabullenmiş ve bundan hala acı duyar halde.

Her sabah aynı yaralarla uyanıyorum.

Kan içinde kalkıyorum yataktan, doğrulurken içimde çevrilen bıçağın acısını duyuyorum. Nasıl keskin, bir an için nefes alabilmeyi imkansız kılıyor.

Nevresimleri değiştiriyorum, yine.

Tost yapıyorum, elimdeki sıvı ekmeği kırmızıya boyuyor. Tostu yiyorum. İnceden metalik bir aroması var, kaşara odaklanmaya çalışıyorum.


Giyiniyorum, evden çıkıyorum. Beyaz giymemeye özen gösteriyorum. Metroda tutunduğum demir kaygan. Siliyorum dirseğimle benden sonra tutana bulaşmasın diye.

Çalışıyorum, koltuğa kanıyorum bir süre. Müdürden azar işitiyorum ofisin halıflekslerini yine lekelediğim için. Temizlik ücreti maaşımdan kesilecek.

Bitkinleşiyorum, değerler düşüyor malum. Öğle molasında iki lokma atıştırınca bir nebze kendime geliyorum. Yemek karnımı şişirince yarık biraz daha esnediği için karnımı tutarak giriyorum toplantı odasına dönüşte, özür diliyorum mahcup bir şekilde.


Akşama çıkacağız geliyor musun diye soruyorlar, alkol kanı sulandırdığı için pek tercih etmiyorum. Sorulduğunda sebep olarak diyeti gösteriyorum tabii. Tekrar metro.

Dirseklerimden de damlıyor artık, bu sefer silmeye de uğraşmıyorum.


Eve giderken ekmek alıyorum. Eve geliyorum, ekmeği yemiyorum.

Arada gözüm kararıyor. Pek bir şey hissetmiyorum. Yere inceden paspas atıyorum, parkeler yüzünden ev sahibiyle papaz olacağız biliyorum.

Yatağa geri giriyorum.

Açılmayan her telefonda yara biraz daha genişliyor.

Her düşündüğümde, her seviştiğimde, her var olduğumda.

Ölmüyor olmam da ayrı husumet tanrıyla aramda.

Yarık dikiş bile tutmuyor artık.

Aynı yarayla kalkacağım yarın sabah da.


Anlatmaktan yoruldum, anlamaktan. Sevmekten yoruldum. Sevilmemekten yoruldum. Sevilmekten daha beter yoruldum. Denemekten yoruldum. Çalışmaktan yoruldum, çalışmayıp sıkılmaktan yoruldum. Yemekten yoruldum, açlıktan yoruldum. İşemekten, sıçmaktan yoruldum her gün. Kedimden yoruldum. Kendimden yoruldum. Babamdan yoruldum, hala babam olabilmesinden. Güzel meslek çünkü, sıçar batırırsın ama kimse kovamaz. Annemden yoruldum. Kardeşlerimden. Memlekete gitmekten yoruldum, şehirde kalmaktan. Kalamamaktan, kira 15 bin.

Öfkemden yoruldum. Kırılmaktan, gereken yerde üzülmeyi bile becerememekten ama. Kıskançlığımdan yoruldum. Bu haksızlık hissinden yoruldum. Büyüyememekten yoruldum, alelacele erkenden büyümekten yoruldum. Sabah uyanmaktan yoruldum. Kitap okuma gereksiniminden yoruldum. Hissetmekten yoruldum. Beklemekten yoruldum.

Yaradan yoruldum.

Lanetimden, karnımın orta yerindeki o koca yarıktan.

Kaçınılmaz, tartışılmaz ve dibi olmayan yalnızlıktan.