Ne zaman kuşların kanatlarını bir hışımla kaldırdığını görsem
Ne zaman barkıma dönsem
Yetişsem, yığılsam, serilsem kederime
Soyunup bir ahşabın kaderi gibi bileklerimi ovuşturuyorum
Çıplak dizlerimi değdiriyorum kuş kafesli göğüslerime
Ne zaman gözlerini görsem
Ürpersem, üşüsem, soluklansam
Ne zaman çocuk nefeslerimi geçirsem etlerine
İşte o zaman diz kapaklarıma akıtıp başımı, döküntü gibi kısacık saçlarımı…
Geceden, gecenden, geceye öylece kirpiklerimi düşürüyorum
Avuçlarıma geçirdiğim tırnaklarımı
Dudaklarımın mağarasında çırpınan taşlarımı bileyip birbirine
Ölmeden, yetişerek!
Sol yanıma topladığım şu koskoca yükümle, bir hamaldan hallice
Yetişiyorum yetişemiyorum, yetemiyorum
Sol kesiminde ağrılarını topladım bedenimin
Ayaklarım üşüyor ayaklarım!
Beton soğuk ama dinç tutuyor insanı
