Tersinden dünya,

Gecenin şerri,

Histerik amnezi,

Eriyen mumların tanrısı


Bir meydanda çıplağız seninle

Kapatıp gözlerini gül kokmalara

Bana bir büyüyü bozduracaksın.

Bakıp hesabı şehirlerden, göklerden büyük

Bilip sakındığın susuz tılsımı sen

Alnıma bak, gövdeme yazdıracaksın.


Anladın mı yanıyoruz güzelim

Deşiğimiz el değmezde büyüyor

İnanıyor, kanıyoruz görelim.


Mum döküyorsun ellerime neden?

Sus diyip kovdukça itirazımı bir yanınla,

Küçük ölümler büyütüyorsun.

Kuşların var senin güzelim,

Düzlüğünde yokuşların var.

Çıkıp seyretsem göstermez omuzlarını

İnip meyletsem yakacaksın.


Sen yaşamayı nasıl benzettin kendine

Perdeler çekip geceler getiriyorsun

Hem çiçekler öldürüyor hem ağlıyorsun

Kaçıp kurtulayım demem

Aşıp anlayayım istesem sen

Aklımı alıp bağlıyorsun.


Hayır hatırlamam öptüğünü yüzümden

Korkarım da korkarım tanrısızlıktan ama

Kaçarım da gidemem kucağından belki

Anlar gelir anlamam, zehirler içir bana


Bir meydanı kuytulaştırıyor ellerin

İşlemiyor ışıkların rengi gövdeme

Sarılıp kanıma kadar kendi malın gibi

Uyuma ölürüz diyorsun.


Eriyen mumların tanrısı,

Histerik amnezi,

Gecenin şerri,

Tersinden dünya,

Ve sen,

Ölümleri uykulara inandırıyorsun.



Fotoğraf: Yasemin Çargıt