Yalanı yanlışı yanından ayırmalıymış insan

Geç öğrenilmiş çaresizlik bu

Zaten biliyorum

Ve bilmeli insan

Her öğrenmek geç öğrenmektir.


Bir enstrüman gibi kullanıp yüreğimizi

Kaç acıyı söyleriz bir arada

Bilemedim.


Çay bardağında çayı

Kül tabağında gülü

İntizar içinde sevgili mi bıraktık

Yok.


Birden dokuza kadar saydım

Hiç sektirmeden, şaşırmadan

Hakkı hakikati en sessizlikte aydım.

Adım mocan.

Öyle...


Ne yapacağız derken

Ne olduk biz demeye vardım.

Tılsımsız dünya

Yokuşu aynı, düzü düz.

İnsanı da var insanı

Çiçeği de var çiçeği...

Kırmızıyı ayırdım

Dönüp baktım

Donup baktım

Eksiksizdi duvarlarım

Tam tamına esiriydim kendimin.


Anlamak bile istemedim

Uyku tutuşturdum gözlerime

Uçmak bulutların olsun.

Kaçamadım.


Olur öylr denir mi hiç içeri esen rüzgara

Gayrı mı olur insanın insanı özlemesi

Su dolsa yerküre

Tıka basa hem de

Çiçek mi boğulur insan mı?


Ayırmadım yanlış ile yalanı

Bilinç insanın cehennemidir.

Kör bilinçle yaşadım.