Çok teşekkürler, bütün incilerimi döktün. Zaten küçücüklerdi, zaten her şey pamuk ipliğine bağlıydı. Toplayacak gücümün olmadığını bile bile. Bile isteye. Bildiğimden şaşırdın. Daha şaşıracak ne vardı dediğim her noktada şaşırdım. Yok yahu, neden yapsın öyle şey dediğim her şeye nasıl yaptı öyle bir şey dedirttin. Teşekkürler. 


Eğilmez, bükülmez, kırılmaz, dökülmez yaptın beni, teşekkürler. 


Bana bıraktığın, bin yıl yaşasam da cevabını asla bulamayacağım nasıl’ın için teşekkürler. Güvensizlikten geberilmiyormuş bu cevapsızlığın duvarlarına çarpa çarpa, ağzımda kan biriktire biriktire öğrendim, teşekkürler. 


Seni hiç affetmeyeceğimi sanırken çok özlediğimi fark ettim. 

Üstüne toprak attım. Defalarca. Yarın senin günün, beni yanına al artık. 


Soranlara hiç fotoğrafı yok diyorum ama kalbimde saklıyorum gençliğini. 

Seni affettim baba. İyi ki doğdun.