Dünya beni moleküllerime ayırırdı
Zaman saniyenin onda biriyle akardı
En tasvirsiz haliyle kasımpatılar dökülürdü duvarlarından
Gece ile gündüz bir olurdu
O beni yapayalnız bırakırdı
İnce bir keder sızardı odalarıma
İnce bir keder süzme süzme aramıza dolardı
Gece ile gündüz bir, kasımpatılar yok olurdu
Zaman saniyenin onda biriyle akardı
O beni yapayalnız bırakırdı
Köhne bir sokakta kabullendim,
Kendi ellerimle yarattığım heyecanların gerçek olmadığını
Ve köhne bir sokakta vazgeçtim ikimizden
Çünkü saniyenin onda birinde anladım
Ben tüm kalabalığımı ona versem de
O beni yapayalnız bırakırdı
