İnanmazsın taşı taşa vurmuşlar da ateş yerine gözümün yaşını çıkarmışlar

Şimdi cümlenin neresinden başlasam nafile 

Affedilmeyenlerin kapısında asılacağım günü bekliyorum.

Aniden fikre basıyorum!

Öyle siyah ki gözüm, rüya dahi görmüyor

Ellerimi uzattığım semâ alnıma tükürüyor 

Sen alçaksın diye!

Tanrım bu yük bana ağır değil mi söylesene…


Dönüp bakmadığın kapıyı açık bıraktım bu gece,

Sen bilmedin de söyledim ya derdimin çiçeğini bile.

Bugünüm var mıymış baksana bir geçmişe…

Ben yarını bile düşleyemezken

Kitap arasından harf yarıldı, bana işaret verircesine

İşte o zaman nefesim dahi içimde patlayacakken

Ben durmadım

Koşamadım ki öylesine