Beşerin ellerinde ateşe dönüştü neşem, gönül dalı kırık meşe

Vakit sen öl diye geçse de her sabah umuda gebe

İnsanlığın hududuna bak elini uzattığına değmez 

Taze vuruldu benliğim bir nefeslik aman vermez


Kursağımda heves koleksiyonum, gecem pare pare

Zihnimde insan manzaraları hepsi birbirinden lanet

Kabuslarla hayattayım, gel de bunu seyret

Geçmişimle hesaplaştım, geleceğime bu külfet


Kendime direndim belki de günlerce

Gerçekle acıyı buluşturup birleştirmeden önce

Bak tenin hep ince, zamanı gelince hissedersin zararı derinden

Kararım tecrübeyle sabit, yürek haklı aklı yetince...