Kaç gündür yanımdan ayrılmayan yalnızlığı uzun uzun başkalarından dinliyorum. Acaba ne tür bir yalnızlık benimki diye. Eh be neyse ne sonuç olarak uzun zamandır yalnız hissediyorum ve çoğu insan iyi gelmiyor.
Aslında benim yalnızlığım insanların birliktelik talepleriyle bitecek bir yalnızlık değil.
Çeşidini bilmiyorum ama uzun çok uzun zamandır yalnızım. Bazen arkadaşlar ile buluşuyoruz, gülüyor eğleniyoruz, sarılıyor darılıyoruz ama hiç eksilmedi yalnızlık hissi.
Sanki diğer bütün yalnız insanlar ile aynı sokağı aynı caddeyi aynı mahalleyi hatta aynı evi paylaşıyoruz da fikirlerimiz ,acılarımız eşini bulmuyor.
Ondan dolayı tahammülümüz kalmıyor yani başımızda ki insanlara.
Sarılsa geçer dediğimiz acılarımız var , yalnızlıklarımız var ,geçmedi.
Sağlam bir ilişki temelinde bulunmadım emeğim, dişim tırnağımla eşemedim toprağını. Olmadı ,çünkü yalnızlığımı giderecek ve yalnızlığını giderdiğim insanlar değillerdi. kötü insanlar değillerdi sadece yetmiyorduk, azdı birbirimiz hakkında ki anlayışımız. Anlayış ,anlaşılma isteği ,anlama yani insanı insana tanıtacak her şey ;; bunlar önemli şeyler dostum, dön bak, tanrı bile anlaşılmayı bekliyor:).
Belki zaman kötü belki bizler.
Ama ortada bir kötü var .
Okun yönü nereye dönse bile sonuç olarak bir tane kötü taraf çıkıyor ortaya. Bunun bir çözümü yok dostum.
Her şeyi çok çabuk tüketiyoruz, bütün duyguları çok çabuk yaşıyor ve sıkılıyoruz. Beton yığınlarının arasında sıkışmıs benliklerimiz bir gün eşini bulamadan göçüp gidecek bu zamandan.
Algılayamıyorum doğrusunu,birbirini gerçekten anlayan ve tamamlayan insanlar var mı? Bunu okuyunca evet biz her şeyimiz ile tamamlıyoruz birbirimizi diyen olacak mı?
Nasıl anlayabilirsiniz ki her seyiniz ile tamamladiğınızı birbrinizi,
bu kadar ustaca yalan söylerken.
Her şeyde bir eksik varken neyi ne ile tamamlıyorsunuz?
Ah sevgili dostlarım belki de yabancısı olduğum için bilmediğim noktalar vardır. Affola ama merak ediyorum. İnsan insanı nasıl tamamlayabilir , nasıl tam anlayabilir?
