Ben memleketi özlerim
Yağmur yağar
Ben derim ki
Köyde de ne yağardı
Güneş açarsa, aynı köyümün sıcağı, derim
Ki zaten her mevsim başka özlerim
İnsanlar, derim
Ne bileyim
Bilmem çünkü.
Bilsem susmazdım, derim.
Anlattığım hissettiğimiz zekatı, derim
Anlarsınız siz
Çok hislenmiş dersiniz.
Ben köyümü özlerim
Sonra tutup çıkarırım bir taşı kitabımın arasından
Onlar hayret eder, ben hasret derim.
Tükendikçe ben köye gitmek isterim
Siz ‘kaçmak’ dersiniz, düşünmeden
Ben, özledim derim.
Ben, kim kırdı şimdi bu dereyi, derim
Dedem, kızım onu getir bana, der.
Kızım, der
Sen elini midene götürdükçe ben kıvranıyorum
Dede insanlar, ne bileyim işte.
O sigarasını yakar
Çaldağ’a doğru
Ben çoğu zaman Çaldağ’ı da özlerim.
