Elif

Ay ışığında parlayan yüzleri vardı

Hayatın dolambaçlı yollarını

Göğe bakarak tüketenlerin.

Yansıtmalıydı gözleri

-ki ben şahidim olduğuna-

Büsbütün üzer...

Ben memleketi özlerim

Yağmur yağar

Ben derim ki

Köyde de ne yağardı

Güneş açarsa, aynı köyümün sıcağı, derim

Ki zaten her mevsim başka özlerim

İnsanlar...

Işıkları korkak

Teklifsiz

Ve fütursuz karanlığın

”Olmak” için savaşan

Deriniydim.

Öcüleri sundular

Reddettim.

Vaktiyle

Yeğlenecek şeyleri öğrenmişt...