Sevgisiz yüreğin yönsüz çırpınışlarda

Kursağında hüzün

Bilinmezlerdesin


Son sigaranı yaktın

Hoyratça çek dumanı içine

Acı tadı yakıp geçti genzini

Düşüncelerin sigaradan uzun

Düşlerinse kül tablasında birikmiş


Saatin kırıkları hâlâ kırdığın yerde

Sessizliğini bozan tüm gürültülere nefretin var


En sevdiğin çiçek yine susuz kalmış

Yaşama fazla bağlanıyor çiçekler

Ki bir anda vazgeçiyorlar çiçek açmaktan

Tıpkı senin gibi


Perdeleri çekmişsin yorgunluğunun üzerine

Dermansız kolların uzanmıyor pencereyi açmaya

Vazgeçmişsin yaşanacak ne varsa


Göz bebeklerin konuşur senin

Saklayamadın hiç, susturamadın onları

Saçların dağılmış, hatta tebessümlerin


Oysa sen parmaklarının arasında sigaran

Umudun yara almışken bile güzelsin.