Ece Nur Kayapınar

Puslu şehirlerden birindeyim. Bu toprakların güneşi bol, pusu ağırdır. Gözünü alır sıcağın rengi, dünyanın gerçekliği kaybolur. En hazırlıksız anında söndürü...

Ben bu masalarda çok gezdirdim ellerimi. Öylece uzanıp aradığımı bulamadığım çok oldu. Neyi aradığımı bildim hep ama yolu bilemedim. Zaten geçtiğim sokakları...

Camdan sarkıttığım ayaklarımın yerini başım aldı. Gökten eğilmeyen başım şimdi arka bahçeyi gözetliyor. Ağırlaşmak bu, dallarım yere sarkıyor. Ağırlık veren ...

Yine aynı kötücül düşler. En ufak düşme eğilimini bile kaçırmayan o kara gölge. Aynı hırkaya sarınmış, aynı ışığın altında yazıyorum bu bitimsiz hisleri. Her...

Sevgisiz yüreğin yönsüz çırpınışlarda

Kursağında hüzün

Bilinmezlerdesin

Son sigaranı yaktın

Hoyratça çek dumanı içine

Acı tadı yakıp geçti genzini

Düşü...

hiçbir zaman çocuğunu sahiplenemeyecek babalar, hiçbir zaman çocuğunu kendinden fazla sevemeyecek anneler, yalnız büyüyen bütün çocuklar -evlerde, sokaklarda...

Bu dünya hiçbir zaman bize ait olmadı aslında. Hep fazla geliyorduk düzene. Belki de bu yüzdendi öfkemiz. Yakıp yıkmaktan aldığımız zevk, belli etmemeye çalı...