Tedavülden kalkan bir duyguydu, tarif etmek gelmiyor içimden
Uğrasa da gönlüme şu hoş sohbet, otursak baş başa
Kalkmak bilmem karşısından ve en emin olduğum zamandır kendimden
Uçuşur başımda tebessüm kuşları ve sevinç çığlıkları,
kalkmam bu uykudan
Darlar beni bu gökyüzü, bunca insan
ve içlerinde en hüzünlüsü, en sevinçlisi varken
düşmek tek bir derde, hata olur en hafifinden
Herkes birbirinden farklıyken uçar gider kuşlar
Sakladım kendime ait olan ne varsa,
vurdumduymazlığım başımda yine
Uğramaz oldu bana bu hoş sohbet,
biraz şaşkın bakarım etrafıma
Tartılır mı bilmem bu çevremdeki hüsran
Ucu bucağı olmayan, dertli bir devran
Anlatırken fark ettim, kimse anlamıyor
Sanki hepimiz, rol yapan bir insan.
