Beyhude bir yalnızlık geziniyor tüm damarlarımda
Yüzünü de şimdilerde ne yapsam pek seçemiyor gibiyim
Sinsi bir düşman, sakin bir dost, kara bulut gibi ardımda
Her an, her sabah aynada ve gölgelerde görüyor gibiyim
Bazen eski bir sevgilinin hayali gibi gözüküyor bana
Tutsam elini bir mazinin yarasını hatırlayacak gibiyim
İtsem omzundan neme lazım elbet karışacak kana
Öpsem dudaklarından yalnızlığımla sevişecek gibiyim
Üşümem de mi bu yüzden, ölmem de mi bu yüzden?
Denize atlasam bir gece ansızın, boğulmayacak gibiyim
Yaşamam da mı bu yüzden, kavgam da mı bu yüzden?
Denizler beni karaya vursa, sahilde boğulacak gibiyim
Kapatın gündüzü! Söndürün güneşi! Gece beni istiyor
Dinlesem, dinlesem ne fayda! İlk vakitte doğacak gibiyim
Ölüm, kalbimi parçalayan bir sevgili gibi beni izliyor
Bilsem, görsem ne fayda! Boynumu eğecek gibiyim
Ey yalnızlık! Sen ve ben buralardan muhakkak gideceğiz
Karanlık ve kalabalık da olsa orayı biliyor gibiyim
Varsa tanrı şayet el ele verip karşısında dikileceğiz
Ey Tanrı! Ben cennetindeki tek günahkâr gibiyim
Bir gün yeniden yaratılacak yahut cennetten kovulacağım
İşte o zaman elbet yaşadığımı hissedecek gibiyim
Denizin ilk dalgasıyla birlikte ruhumu arayacağım
Çünkü biliyorum, ben sevmeye mahkum gibiyim…
