Şiir teselli ediyor,

İnsanın yorgun ama umutlu ruhunu.

Bir çift göze bakarken anlıyorsun kelimelerin gerçekliğini

Veya bazen de kifayetsizliğini,

Geceler boyu, boyun büküyorsun mısraların en dip yerlerine

Kalemin keskin ucuyla yaranı onarmaya çalışıyorsun,

Dizelerin altını birkaç defa çizerek…

Hasret, denizleri aşarak geliyor,

Dalgalar misali kıyıya vururken,

Bedenim kumdan kaleler gibi tuzlu suya karışıyor.

Yine de;

Şiir teselli ediyor,

İnsanın yorgun ama umutlu ruhunu.