1.


Buraya ilk geldiğim günü hatırlıyorum. Her şeyin ne kadar bana ait olduğunu. Burnumdan, genzime oradan tüm vücuduma yayılan kokuyu. Böyle bir his yaşamamışken nasıl dünyada gezinip durduğumu düşünmüştüm. Geriye dönüp bakmıştım ve yaşadığım her şey bana bir yabancının gibi gelmişti.


2.


Her yeri hayal ettiğim gibi yapacağım. Burayı olmak istediğim insana uygun hale getireceğim! Bu duvarlar benim, bundan sonra gelen tüm günler benim. Artık sadece benim olacak uyandığım sabah, hiç kimseye elimdekiler borçlu değilim. Ne göstermek istersem onu görecekler. Saklanabileceğim, saklandığım için bana kimse kızmayacak.


3.


İşte çocukça beklediğim günlerden bir tanesinin içindeyim. Niye hala tamamlanmadım?

Tamamlanmak, bunu her şeyi mahvedecek kadar çok mu düşündüm?

Burada olmayı ne çok istemiştim. Herkese ulaşabileceğim noktanın bu olduğunu ben söylememiş miydim? Kendime bile.


4.


Niye durup dururken birine mektup yazmak , kendimle ilgili her şeyi bilmediğim birine haykırmak istiyorum? Neden hala sokağın ortasına çöküp ağlamak için bu kadar güçlü bir hisle başa çıkmaya çalışıyorum? Neden buraya da ait olamadım?


5.


Kendimi temizledim , saçlarımı taradım, yüzümü boyadım. Dünyaya adım atmaya hazır hale geldim. Benim kendime sözünü verdiğim bu ev, bu düzen ulaşana kadar kendimi oyaladığım bir yalandan ibaretmiş.


6.


Herkese kızgınken buna bahaneler bulabiliyorum. Nesnelere bile kızabiliyorum, basitçe hatta çocukça kavga ediyorum karşıma çıkan dolaplarla bazen bir yastığa bile kızarken haklı olabiliyorum. Kendime kızarken ızdırap duyuyorum.


7.


Gidecek neresi kaldı?


8.


Burası da değilmiş. İçim geçmiş günlerin yasından ibaret.


9.


İnsanlardan sonra şimdi de yerlerden umudu kesmenin vakti-

Her şeye nasıl böyle camın ardından bakıyorum?


10.

Elimi nereye atsam- çirkinleşiyor.

Nereye dokunsam- kanatıyorum.