Hülyalara dalmayı unutmuşum
ırmakta yüzen balıkçıllardan öğrendim
ilerinin kaygısını taşırken, beynimi uyuşturan zehirlere mâruz kaldım
dalıp çıktım hayallere, boğulmadım
ve başardım
Renkleri bile unutmuşum, o kadar güzellik arasında
fark ettirdi bana, adı unutmak olan yanılgı
belki gerçektir, sorgulamak lazım
yollara düştüğümden beri, her şeye geç kalmışım
yeni farkına vardım
Sözler tutulmayınca bu devranda
her zaman bu devranın döneceğine inandım
çünkü, devranın işi bu, dönmek!
bilinsin ki devranlar dönecek!
sırt sırta verdim kendim ile, çözülsün istedim sorunlar
kessin sızılarımı, bu büyük dayanışma
ben, odamda
yalnız kaldım
Sert kahvemi yudumlarken düşündüğüm şeylerin de doğruluğu mühim değil
yılmışlık yok, pes etmek de zor
ortada tamamen mecbur kalmışlık var, yürümeye!
fotoğraflar, zamanı durduran an'lar
zıt, benim için yok ve ters
ben, odamda
yalnız kaldım.
