Yorgunsun ve çay demlemişsin
Gözlerin pencereden düşen ışık hüzmesinin her yerinde geziniyor,
İçindeki karanlığa değsin ister gibi çaresizce
Bir kuş hiç susmuyor
Sanki kahkaha atıyor fersizliğine
Çayı ocaktan alacaksın ama kulpu yakıyor
Dem suya dökülüyor
Her şey bu kadar karışıkken
Ne kadar huzurlu bir ses oluyor
o çay fokurdaması
Ve ışığın yansıyışı, inatçı kuşun ötüşü
Uzaktan.
