gecelerin ekşi çocuğu olarak ve
itinayla kırarak başparmaklarını
namlunun ucu evime dönükse madem
baharat yollarında kırklanmaz adım
güneşi aramaya yolla sancağını
belki kız ağlayarak kuyuda buldu yansımasını
Atlantis'in yalınayak çocuğu
Atlantis'i yalınayak bırakan pejmürde çocuk,
salla depremin kalıntısı başını
dökülsün savruk antların kanlı kanatları
belki kız çatlayarak çıkardı dışına astarını
fingirdeyerek travması avuçlarında
kan revan bir duvardan siliyorum aynaları
makineleşmek istemiyorum
leş, leş, leş
kokusunu sökerek akbabadan
belki kız sessizlikte putlaştı
Atlantis'in pusulası çocuk,
belki kız uçmaya elverişsiz arazilerde göğü yamacına tapuladı.
Onur Berkay Yapıcı
2022-07-14T17:51:22+03:00Çok güzel olmuş, yüreğinize sağlık.
Tutku Silahtar
2022-07-14T16:23:48+03:00Çok iyi...