De ki durdurmak mümkün değil,

Ardımdaki tufanı.

Bilirim o soluksuz kaldığım yılları.

Bakışlarımı tavana çivilediğin günü unutmadım.

Ama unuttum,

Zihnimden sis gibi dağılmanı

Ve tutamadım,

Geldiğin yoklukla yok olmanı.

Gerçeğimden saklamadım,

Sanrıların doğurduğu varlığını

Ruhumda bir kambur gibi taşıdığımı.

Ve sayamadım dilimden kaç âh aldığını.


De ki ey rüya,

Bu karanlık,

Bu çırpınış,

Adına hesaplar yapılan bu yokluk,

Biraz fezanın ardı,

Biraz bulut gibi dokununca dağılan.

Ardına düşülmeyecek bu iz,

Sömürülmüş bir hayal mi kaynağım?


De ki sana geldim

Ama tutma yakamı.

Bırak aksın,

Yağmurlara sırrımı.

Uyan!

Öldür beni

Ama tutma yasımı.