Ben bir dağım,
Onlarca tavşan küstü bana,
En güzeli sensin,
En güzeli sendin...
Taştan omuzlarıma benim,
Küçük yüreğinin,
Büyük aşkını yükledin.
Umurumda olmadığını düşünerek,
Seke seke uzaklaşıp gittin...
Taştan kollarımla sarmaya kalksam seni
Kırılırdı kaburgaların senin,
Kayalardan dudaklarımla öpmeye kalkışsam,
Bin parçaya bölünürdü bedenin.
Saçlarını okşamak istemek,
Elbette sadece bir düş,
Şarkılar söylemek sana,
Masallar yazıp okumak o an,
Neyse, öyle san, öyle san...
Böylesi daha kolay ayrılığın,
Ben tamamen taştan bir varlığım.
Yüreğin patlamasın diye
Bir süre kahkaha atmayacağım,
Güneşe selam vermekten kaçacağım,
Ve sen yeni bir dağ arayacaksın kendine,
Yıllar geçecek belki,
Belki geçmeyecek,
Oradan da kaçacaksın...
