Karmakarışık.

Bu ben miyim ? 22 yıldır her saniyesini gülmek için harcayan bu kız ben miyim? Aynadaki benim yansımam olabilir mi ? Bu bir kâbus mu ? Kâbussa bile uyanamıyorum. Yaşadıklarımı kendi içimde aşamıyorum, atlatamıyorum. Yalnızca yazabiliyorum ve artık buna da yetenegimin kalmadığını hissediyorum
Bakın beni çürüttüler. Bir gündüz vakti boş bir mezara koydular ve benden nefes almamı istediler. Alamayınca yine beni suçladılar. Canımı çok yaktılar, ağladım diye güçsüz dediler.
Aşamıyorum. Üstesinden gelemiyorum . Odamın duvarlarının her kıvrımını ezbere biliyorum. Düşünmekten çıldıracağım ama hiçbir çıkar yol bulamıyorum. Benim kışımın sonu bahar değil. Benim gecelerimin sabahı yok çünkü karanlığı kalbimde taşıyorum . Nefes almayı bıraktığım gün varlığım hatırlanacak biliyorum, ve buna katlanamıyorum.
Boğuluyorum. Yüzme bilmiyorum ama suya girmeden boğuluyorum. Gözlerim görüyor ama gördüklerimi sindiremiyorum . Kulaklarım duyduklarından razı değil. Saçlarım okşandigi için pişman.
Ölüyorum, görmüyorlar..