Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.

Aşk, umut varsa insanlarda senin sayende var

Aydınlıklar, çünkü aydınlıklat senin sayende var

Heryer matem olabilirdi her yer kaos

Resimler renksiz tadlar...

Rüzgâr, etkisini sürdürüyor hâlâ. Sürekli esmesi apayrı bir ruha bürünmemi, zihnimdeki iplerin rengarenk olmasını sağlıyor. Işıkları kapatıyorum her şey kara...

Göğüs kafesim çatlayacak diye korkuyorum içime sığımıyorsun artık dokuz sonsuzluğum var her samarlında senin izin var

Bir kere olsun boynundan kokunu çeksem...

Seni beklemek isterim saçlarımda aklar çıkana dek

Bir daha hiçbir unutmayayım diye

Ve gözlerinden bademler toplamak gibi,

Hoşgörü ve tevazu ile

Beklemek ...

aradığım ne varsa bulmuştum,

yetti sanırdım bana.

meğer hepsi boşunaymış,

meğer ben hiçbir şeyi bulamamışım.

şimdi gecenin birindeyim ben,

saatlerim vuruyor, durmaz ki?

duyan da olmaz ki yürekten,

şimdi yalnızca kırık saatler.

yazdığım bir şarkıymış da söyleyemiyormuşum gibi,

dinlediğim bir sözmüş de unutamıyormuşum gibi,

baktığım bir yüzmüş de yenilmişim meğer.

son verdiğim ne varsa,

bitti sanırdım hep.

bir bitiş, bir bitiştir belki.

ama bir son, bir bitiş midir?

göz göre göre, yitiriş midir.

hiçbir şeyde ne bir kusur

ne de bir keder.

ulaşılacak en nice şeylermiş meğer,

değdiği zaman tenin tenime,

gözlerin gözlerime.

Sınıf kapısının kapanış sesi, sanki içimdeki bir kapının da kapanması gibiydi. Birkaç saat önce coşkuyla anlattığım ders, şimdi uzak bir anı gibiydi. Öğrenci...

Nefesini alsam, tutsam…