Kübra B☆

Mark Twain' in bir zamanlar dediği gibi: "Güzel bir iltifatla iki ay yaşayabilirim."

Hayatta bir şeyler kötüye giderken bana iyi gelen insanlar hep bir yerlerden el uzatıyor. Sıcak bir bakışıyla, tatlı bir tebessümüyle, samimi bir tavsiyesiyl...

İçindeki cahilliği kıyı köşe yerlere saklayanlar dillerini yılan gibi her dışarı salışlarında bir açık bırakıyorlar. Ne kadar kültürlü, görgülü olduklarından...

İnsan gerçekten de sevildiği yerde dallanıp budaklanıyor, bırakıyor gönül çiçeklerini bir bir yeryüzüne, görenlerin içini açacak hoş renklere bürünüp, yanınd...

Tahammül sınırlarımı zorlayan kötülüğünüze ne bir soluk ne bir duraksama yetiyor. Nefretimi katranlaştırıp yüreğimde ağırlığını bırakıyorsunuz. Yok olmanızı ...

Bazılarının sevme şekli ne irite edici. Dudak kenarlarında sevgi kıvılcımları görmeyi beklerken nefret ve kin dolu imalı çekişmeler görmek yüreğimi zedeliyor...

Kaçma isteği... Kendi hayatından ve bedeninden bir yerlere fırlama isteği... Korku... Delicesine geleceğe dair bir korku... Arzu... Delicesine yeniden gelece...