"Vicdandan yükselen özsuçlamaların azabı, sevi objesini kaybetmekten duyulan çocuksal korkunun bir eşidir; ahlaksal mekanizma, büyüklerde bu çocuksal korkunu...
Okuyacağınız öyküde tetikleyici unsurlar bulunmaktadır.
Hayat, insanları nasıl birleştirir?
Minicik kum tanelerinin santim santim oluşturduğu yollar kesişt...
Yangın yeri, acı var içimde.
Nerelere gitsem diye düşünüp,
Kimlere demir atsam diye, kafaları üşütüp
Çıldırıyorum...
Ciğerim düştü katrana,
Lütfen siya...
"İçimdeki şeytan" diye adlandırdığım bu şeyin aslında kendi acizliğim olduğunu Sabahattin Ali'den yeni öğrenmiştim. Ne kadar garip, öyle değil mi? Yıllardır ...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok