Burhan

Ne mümkün yıkılmak
Yine doğruldum bak
Hak ediyorum
Her milimini bu dik gülüşün...

Işığın kalbini kırmış yağmur damlacıkları,

Yağmura rahmet, gökkuşağına ise güzel demişler.

Ve ışık gökyüzünü okşamayı bıraktığında buna en çok siyah bayrak...

GÜN 1      

‘Yazamıyorum.’ Masanın üstünde duran eline baktı. Ritimli bir şekilde vuruyordu parmağını masaya...

Bir şairin eli değdi bahçeme

El sandım

Makastı.

Kıyımdan geçti|m

Kan'dım

Kandığım yerde sustum

Kalkıp

Kanadığım yanımı sardım

ve dönüp

virane bahçem...

Bir zamanlar her şeyini anlatırdın şimdi nasılsın? Bilirdin buradaydım beni bulmak için yokuşlar çıkmana gerek yoktu şimdi nasılsın dilediğin her yere kolayc...

biraz tebessüm kalmış dudağının kenarında

kaybetme yitirme amansız

konuş bağır çağır çık gez

bir cesedi kıskandırsın güzelliğin

ağlama,üzülme çok

insanı...

Öksüzlüğü gıcırdayan kar topu, topuklarının üzerinde kulvar. Durmadan kapalı, kurmadan yapılı, çek-bırak dönmez sana.

Öksürüğü gıdıklayan yutak tüyü, kopuk ...

Bir arayış gezintisiydi 

Söylenebilecek ne varsa dövülmeye muhtaçtı

Ve o sihirli göz aşinalığı

Korkunç ve titrek bir yüz bırakmalıydı

Gerginlik tehdit ed...

Ne çok acı var 

    C. Zarifoğlu

                  ..... 

Her şey uzak 

neşe sadece canı acıyanı hatırlamayınca 

uyuyunca unutulmuyor uzaktaki bebek ölü...