uyusaydık belki
uzanırdı köprülerin altından ayaklarımız
ve uzaktı artık
ölümü alkışlayan soğuk ellerimiz
kalsaydın belki
uzanırdı göğe taştan minareler...
“Sınırı geçtik ama hala buradayız. Kaç sınır geçmesi gerek insanın evine ulaşması için?”
🎬 Ulis’in Bakışı,1995 [Theo Angelopoulos]
.
Saçların dalga dalga
geldi
kolların kavuşmadı mı
yetmedi mi
yüreğin yoksa
diyorum ki
gözlerin yalnız kaldı
ellerin
dudağının kenarında ki
o çukur
...
Gel soluklanalım biraz,
aynı kaderi paylaşır belki sohbetlerimiz.
İki sıcak şarap belki biraz üzüm
nefes aldırır bize.
Gidenin yollarını, kalanın durakl...
Gölge yağıyor yüreğime... Gecenin bir yarısı çiseleyen yağmurla aynı ritimde. Daha akşamüstü oturup da günbatımını izlediğim o bankta, şimdi yağmur damlaları...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
