Emrecan Yılmaz

ortak acılarımız var

insanlığımıza serenat olmuş

bir kez olsun

bir ağıda beraber yakılmışlığımız

hepimizin omzunda aynı yük

bunca tahammülle değiyor muy...

Esmiyorum epeydir eskisi gibi,

Ama artık rüzgarına kapılmasam da olur.

Bugün biraz uykum var,

Ama artık dizlerinde uyumasam da olur.

Yorgunum, çok yorgun...

Kirli hisler, utangaç duygular...

Yüzüm kızarır düşündükçe seni.

Sanki Orta Çağ'dan kopmuş bir sevgi gibi.

Yasak, tatlı, imkansız biraz da.

Hüzün çıksın ...