Emrecan Yılmaz

Bıraksam acır mı ellerim bu uçurtmayı

Ya mutlu sonların baş kahramanları Sonsuza kadar yaşarlar mı

Sallanan bu köprü bir kalple bir kalp arası

Sudan mıdır...

Seni sen yapan gece yarısı dinlediğin şarkıydı

Sabahın köründe uyanma heyecanıydı kanını hızlandıran

Telaştan uzak içini döktüğündü seni rahatlatan

Yıllar...

Şimdi olsaydın, sana gül toplar gelirdim yollardan. 

Sana sevdiğin kuruyemişten, 

Pazar sabahı erkenden, 

Bizim fırından simit de alırdım

Alışveriş yapar...

Zengin de fakir

Gezer savurur kağıt paraları

Oysa fakir görünür

Cimrilik

Yalan dolan

Oysa paralar uçar

Doludur cepleri

Zengin fakirin

Gerçek inandığındır, gerçek bir “yanılsama”

Uzaya gitmek, derine dalmak gibi mesela

Kıta keşfi de sayılabilir pek âlâ

Bu dünya ise bir karanlık

Bu dünya ...

Bugün çok güzeldin

Uykusuz gözlerin, dağınık saçların

Anlamakta zorlanan zihnin bile çok güzeldi

Bir şey söyleyecekmiş gibi aralık duran dudakların

Su...