ümran

ben hep aynı yerdeyim

derimi yüzen kelepçelerim

kasırgayı doğuran

kanlı rahmim

canavarı büyüten sesim

inci inci bir yakamoz

sanırsın kırılmış kemiklerim

sanırım sınanmamız bitmeyecek

sindirdiğimiz başka bir gün daha

uzayan yollar ve yüzlerce araç

ne sen varsın ne ben

camdaki silüet, biz

ayrı ayrı iki dün...

aradım, buldum, bakmadım

böyle çürüdük

ben ve günlerim

aradım, bulamadım, baktım

imkansız ve hiçlik

gittikçe sıyrılan

ruh, kader, soyut ve hayal

neşes...

sen, poyraz

volkanın nefesi tenimdeyken

yanımdan sıyrıldın

ellerini ceplerinde ısıttın

adımların soğuktu

ben ona muhtaçtım

kahven türküsünü mırıldanırk...

makinenin çarkına sıkışıyor sözcüklerim

beceriksiz bir ressamın titreyen eliyim

mor çerçevenin altındaki mavi çığlık

duvarın alnındaki çivi

hepsi, hepsi ...