elza velieva

bu uçurumlarda artık yerimi yadırgıyorum,

yere çakılmak eskisinden daha iyi hissettirmiyor.

daha sert olsundu diye düşüşler,

ayaklarıma bağladığım taşlar....

çığlıklarımla doğan gece üzerine önemsiz konuşmalar yaparken

yalnızlığım hiçten saptı önüme düştü sokağın başında

yeniden öldür, yeniden kaldır beni ayağa ...