Gönlüm bir ağaca yaslıyor sırtını
Şöyle kocaman bir güvenle dolduruyor içini
Ama bilmiyor yaslandığı ağacı
Aylar geçiyor yıllar geçiyor mevsim kışa dönüy...
Bugün yeni anlamlar öğreniyorum
Bildiklerimi koyup kapatıyorum kutunun ağzını
Unutuyorum ne varsa
Şimdi kalbimin yerini hatırlatın bana
Sonra onu söküp ...
Seni arıyorum yürümeyi dahi unuttuğum yollarda.
Düzeni çoktan bozulmuş bu evrende, altüst olmama rağmen seni arıyorum
Seni arıyorum içimde
Ufacık bir kıvı...
Ne kadar büyürsek büyüyelim çocukluğun saflığı kalmalıydı üzerimizde.
Göstermekten çekinmediğimiz merhametimiz, anlayışımız, iyi niyetimiz...
En çok da yü...
O mahmur gülüşünle uyandım bu sabah
Kokun yastığıma bulaşmış
Saçların elime karışmış
Keşke yetişebilseydim uyuyan gözlerine
Bir iki dakika da olsa öyle...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
