Erdal MEMİŞ

Gündüzün çamaşırlarını asıyorum geceye

ne de olsa benim gündüzüm ve gecem

birbirine taşınalı çok oldu.

Kaldı ki penceremi de satışa çıkardım

Şimdi nereye...

Hüzün dolu ırmakları

taşıyan bir gözüm

ümidimi canlı tutan

bir okyanus taşırım damarlarımda

Taşırdım da, taşımasına 

gücüm yetmezdi

bir şiirin eteğine ...