F. Salih.

Seyyid Kasım, postun üzerinde belini dikleştirip şehadet parmağını havaya kaldırdı:

- Aziz kardeşlerim! Allah-u Teâlâ, biz kullarını bugün nasıl verdiği der...

Duvarda asılı duran tablodan gözümü alamıyordum. Dalmıştım. Ne düşünüyordum... Hah! Yamuktu sanki biraz! Kalkıp düzelttim. Güneş ağır aksak batmaya devam edi...

İlişmesin kimse bana

Göğsümde biriktirdiğim acıların mezarındayım

Karanlığın yüzüme çarptığı bir gecede

Boynuma dolanan bir hayatın,

Çıkmaz sokağına götü...

Yine yeni yeniden tükenen bir günün sonundan selam olsun. Ruhumuzdan, bedenimizden, duygularımızdan kopanlarla biten bir gün daha sona ererken biraz düşünmek...