Bir vakit hiç hissettim,
Hiç yazdım bu duvarlara.
Sildiler özünü anlamadan,
Neden diye sormadan.
İçimi dolduran boşluğun,
koca bir hiç olduğunu bilmeden...
Yaşamın tüm ihtişamlı görünümünün ardında, her bir ayrıntının üzerine eğilmeden fark edilemeyen donuk, durağan ilerleyişinin kısa bir anlığına bir ayaz rüzga...
âdemler taşıyorum ruhumun binbir köşesinde,
ve karanlık sabahlar göğsünden vurunca,
anlıyorum şiirlerin kifayetsiz olduğunu,
yüzünden damlalar birer birer...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok