Akşam çökmeye başladı...
Yalnızlıklara boğuldu hayaller...
Ayak izlerindeki hüzün
Bir silüetin içinde kaybolmaya yüz tutmuş yüzün...
Şimdi Şu an olsan ya...
İki yanı ağaçlı yollardan geçip gitmektir şiir
Birinci mısradan bırakıp kendini son dizeye düşmektir kimi zaman.
Uyaksız pencerelerden bakan hüzünlere sarı...
Hava yankısını kaybetmiş seslerle dolu...
Kim bilir belki de böyledir
Bitmesi imkansız denen aşkların sonu...
Arzu edilen bir şeydir hüzün, sıcaktır..
Verdiği acı değil,
Mutluluktur tersi gibi algılansa da..
Ben, örneğin..
En az senin kadar sevdim verdiğin hüznü...
Kalbimin gölgesine düşen kafes
Ruhumun gölgesinde gizli serçenin son nefesi.. Yücelttiğin değerlerin sarhoşuyum şimdilerde...
Teşekkür ederim gecelerimin p...
Çocukluğumdan kalmış masallar rüyalarımı terk ettiğinden beri
O iyilik perisini kabuslarımdaki zindanlarda arıyorum...
Belki de
kurtarma sırası bende...
Nefes alıp vereceğim değil, kaybolup gideceğim bir kent lazım bana..Bedenlere geçirilmiş elbiselerden çok,kadeh tokuşturacak dostlara değer verilen sofraları...
Sevgime anlam veremediğin anlar olduğunu biliyorum.
Kimi zaman kirli ve çoğu zaman sırf duyulmasın diye atılmış çığlıklar büyütüyorsun içinde...
Çıplak olm...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
