Nur Zanbak

“bütün sevdiklerim beni karanlıkta unuttu.”

Bütün gün rengarenk uçurtmalar uçsun,

gökyüzünün en tepesinde,

sonra sen,

kaydıraktan kay,

güzel hayatımızın içine doğru,

Bütün gece şafak sökene kadar,...

"Bastığı yerin ayaklarının altında sıkı durduğunu hissedememek, hemen yola çıkılacakmış kadar eğreti bir hayat yaşamak ne azaplı şeydi?"

Sanırım hayatımın en zor dönemlerinden birindeyim. Her şeyin olumsuz gittiği, bir şeyi yoluna koyamadan diğer aksiliklerin de arkaya arkaya geldiği bir dönem...

"Yazmak dediğimiz şey aslında kendin ile seni saran olaylar arasındaki mesafeyi korumaktır. Gerekli olan şey sezgiler değil, cetveldir."

Tüm yolların tüm ışıklarını yaktım 

Kapıları açtım 

Sandalyeni çektim 

Mumlar masada 

Kadehler masada

Dirseklerim masada

Huzursuz bacağım titretiyor at...

Yaşadığım dünyamı karşıma alıp onunla boğuşuyorum her zaman. İnsanların parmakları bileklerimi sıkıyor, tırnakları derime batıyor. Sağanaklar birer birer üst...

Kiminle çelişki içindesin? Kendinle mi? Düşüncelerinle mi? Hissettiklerinle mi? İnsanlarla mı? Cevaplaman gereken sorular belki de bunlar değildir. Karar ver...

Kendi kendime konuştuğum kadar kimseyle konuşmadım bugüne kadar. İnsanların beni anlamadığını bildiğim, belki de hiç anlamaya çalışmadıklarını düşündüğüm içi...

Gördü. Konuştu. Çabaladı. Savaştı. Ama en sonunda... Sustu. Çünkü artık dayanacak ne gücü ne de sabrı kaldı. Artık insanlara kendini ispatlamaya çalışmaktan ...