Fatma Nur Çakır

boğuluyorum

uçsuz bucaksız bir okyanusta

sesimi duyuramıyorum

sahiden

kimse yok mu etrafımda

bakıyorum

herkes kendi gemisinin peşinde

tek başımayım...

açılıyor

beynimin en kıvrımlı yerinden inilen yara

açıyorum yaranın nasibindeki acıyı

açılacaksa açılsın acının çiçekleri

çalınsın kokusu göz bebeklerime...

burada

kendimi çağırdığım yankıların ortasında

kendi sesime yaklaşıyorum

hırpalan ey uzaklığım

hırpalan bulunmuşsan Maçin’de

ne kendimin berisindeyim

n...