sümeyye akbulut

Akrep ve yelkovan daha tanışmamışken zaman adını bilmiyormuş. 

Gün doğmuş ve bir kadın doğurmuş. 

Bir adam varmış ve şimdi aile olmuş.

Zaman aynaya bakmay...

Kirpikleri yapışıyor birbirine,

ne ilginç bir portre.

Alışıldık şeyler sevgilim,

ne de yakışıyor yüzüne.

Havva kızı tutuldu ademoğluna,

dudaklarında yaşattı ölümün senfonisini.

Ademoğlu yandı Havva kızına,

avuçlarına hapsetti ölümün gölgesini.

Gün doğdu batı...

Gecede ve gündüzde,

Yüzüme vuran her serinlikte,

İçimde bir yerlerde,

Sıcacıksın sen.

Eskimiş şiirlerimde,

Sakladığım tebessümlerimde,

Yapamadığım veda...

Göğsümde bir teşebbüs,

nefes aldıkça büyüyor.

Eğer aşk buysa söyle

soluksuz nasıl yaşanıyor?

Şapkasının ardındaki ev sahibi

Asla söylenmemiş kelimeleri var.

Sakladığı gözyaşları,

Yazdığı satırları var.

Şapkasının ardındaki ev sahibi

Yitirdiği um...

Cereyan ediyor bir fırtına,

göz bebeklerinde ölüyor umutlarım.

Bilirim pek güzel değilim ama

bir sana bakar,

bir sana yanarım.

Yaklaşmıyor yamacıma,

görmüyor bile beni o.

Darılmıyorum aslında,

ben bir külkedisiyim

O ise Romeo

Oynamak zorunda mıydın,

ayrılık kartını?

Hiç üzmüyor mu

dönmek bana sırtını?

Uzanıyor yatağıma,

keşfediyor şeytanın inini.

Yorgunluk değil bu sevgilim,

ihanetin teni.