sümeyye akbulut

Güneşin henüz doğmadığı sabahlarda,

erkenden uyandığım yıllar vardı.

Yılların içinde biraz şeker,

biraz gökkuşağı vardı.

Haberleri henüz duymadığım akşam...

Avuçlarımda

dudaklarının emareleri.

Söylesene,

nasıl unutabildin beni?

Tutkunu olmuş kız,

acının, 

acı veren adamların.

Çünkü işlemiş yüreğine anısı,

biricik babasının.

Bir çiçek gibi büyütüyorum aşkımı,

yağmuru gözyaşlarım oluyor,

toprağıysa öfkem.

sevdaya yoruyor oluyorum en ufak bakışını,

kırılan kalbim oluyor,

topar...

insan bazen güneşli akşamlara yenilir.

çay bardaklarının dibindeki şekere,

reçelini karıştıran arılara imrenir.

yüzüne değen rüzgardan gıdıklanır 

ertesi...

Salınarak gelişin dokunduğunda bana,

olduğum yere mıhladın beni.

Saçlarına değen rüzgardan kıskanıp

öptüm seni ah, öptüm seni.

Kalp çarpıntımın miladı ol...

Avuçlarına dokunan kar tanelerine değdi gözleri. Ayazın savurduğu atkısının uçları dalgalanıyordu omuzlarının ardında. Beresinden sızan saçlarını okşadı rüzg...

Ellerim titriyor kulaklarım duydukça seni.

Varlığın süzülüyor içeriye,

Kalbime yapışıyor.

Nefesim kesiliyor bildikçe seni.

Gittiğini anımsıyorum,

Çeviri...